من، او، دغدغه
شنبه, ۱۹ فروردين ۱۳۹۶، ۰۲:۰۰ ق.ظ
حالم بده
شاید هم خوبه
نمیدونم
درگیرم با خودم، با وظیفه ای که خون شهدا برگردنم گذاشته، با بی تفاوتی ، بی دغدغگی، با...
به خونهایی فکر میکنم که هر روز برزمین ریخته میشود تا این انقلاب حفظ شود. و من وسط این انقلاب، این امنیت ، این جمهوری اسلامی، بی دغدغه ایستاده ام و حواسم به هیچی نیست
جواب این خونها را چگونه باید داد
جواب اشک کودکها
جواب تنهایی و بی کسی زنها
خدایا من چه کنم؟
پ ن: ماجرای نیمروز رو چند بار باید دید. عمیق
۹۶/۰۱/۱۹
شهدا میرن تا ارزش ها حفظ بشه . وقتی ما ارزشهای اسلام که همون ارمان شهداست رو حفظ کنیم بی دغدغه نیستیم!
هرکس به اندازه خودش. لازم نیست کوه رو جابجا کنیم لازمه حتی اگر کوهها جابجا شد ایمانمون رو حفظ کنیم.
موفق باشید